Σε Γούσταρα, Μα..

Και φτάνω στο σημείο να αναλογίζομαι όλα όσα συνέβησαν μεταξύ μας. Τα καλά και τα άσχημα. Αυτά που σου έδωσα και αυτά που μου έδωσες. Και κάπου εκεί η ζυγαριά γίνεται ανισόρροπη. Σου έδωσα πολλά και εσύ το μόνο που έκανες ήταν να εκμεταλλευτείς τα συναισθήματα μου. Ήθελες επιβεβαίωση μα δεν πήρα ποτέ πίσω την ίδια. Ήθελες να το ακούς.

Σε γούσταρα. Σε γούσταρα τρελά. Ήθελα να είμαι μαζί σου συνέχεια, κάθε λεπτό, κάθε στιγμή. Ήθελα όλα αυτά τα τρελά, ρομαντικά βράδια των ταινιών που κορόϊδευα αλλά καταβάθος τα ήθελα. Σε γούσταρα και δεν ντρεπόμουν να στο δείξω.

Σε γούσταρα, μα κουράστηκα, βαρέθηκα. Βαρέθηκα να νοιάζομαι περισσότερο για σένα παρά για μένα. Να σκέφτομαι κάθε λεπτό, κάθε στιγμή που να βρίσκεσαι, αν με σκέφτεσαι καθόλου, αν θα μου στείλεις κάποιο μήνυμα. Έχω άδικο; Όχι. Μα ούτε και δίκιο έχω. Δεν με αναγκάζει κανείς να το παθαίνω αυτό. Μόνο το χαζό μυαλό μου και όλα αυτά που μας πουλάνε «να του δείχνεις συνέχεια το ενδιαφέρον σου» , «η αδιαφορία σκοτώνει τον έρωτα». Μπούρδες. Αν τα συναισθήματα δεν είναι αμοιβαία, το παιχνίδι είναι χαμένο. Και η λύση… μία και μοναδική. Φεύγεις. Φεύγεις προτού όλες οι ωραίες στιγμές γίνουν μισητές. Μπορεί το άτομο να έγινε ανεπιθύμητο αλλά οι στιγμές είναι που μένουν και μας κρατάνε ζωντανούς.

Και κάτι τελευταίο.

Σε γούσταρα. Μα τελικά δεν με γούσταρες εσύ.