Με αφορμή την σημερινή μέρα, Παγκόσμια Ημέρα για τα
παιδιά με σύνδρομο Down, θα ήθελα να μοιραστώ και τη δική μου
εμπειρία με έναν άνθρωπο που μου άλλαξε τη ζωή. Και κυρίως να τονίσω πως
υπάρχουν ακόμα πολλά που μπορούν να γίνουν ώστε να μπορέσουμε να μιλήσουμε για πλήρη
αποδοχή της διαφορετικότητας.
Πριν λίγα χρόνια και εγώ κοιτούσα περίεργα, και εγώ είχα
άγνοια,και ίσως και εγώ φοβόμουν να κάνω παρέα. Ίσως έπρεπε να γίνουν έτσι τα
πράγματα για να μάθω να πιστεύω στο καλό και στο Θεό.
Έτσι σαν
θαύμα γεννήθηκε ο αδερφός μου. Και εδώ ευχαριστώ τη μαμά μου που στάθηκε εκείνη
δυνατή για όλους.Μου το είπε με τον καλύτερο τρόπο, με έκανε
να ενδιαφερθώ να μάθω και, ίσως φαίνομαι τρελή
που το λέω, με έκανε να δω τα θετικά. Κανείς βέβαια δεν είπε ότι θα ήταν
εύκολο. Εμπόδια υπάρχουν ακόμα, τα περισσότερα παιδιά με
ειδικές ανάγκες δεν κυκλοφορούν στους δρόμους, οι γονείς ντρέπονται, η κοινωνία
συμπονεί σαν να λυπάται αλλά δεν εντάσσει. Όχι. Δεν λυπόμαστε.Μας έκανε
πιο δυνατούς. Η ζωή είναι για τους γενναίους.
Ο αδερφός μου μπήκε σε δημόσιο σχολείο παρόλα τα εμπόδια.
Ο πρώτος στη πόλη μου. Έχει φίλους που τον αγαπάνε. Υπέροχους
δασκάλους που τον στήριξαν. Δεν είναι τυχαίο που τραβάει τους καλύτερους
ανθρώπους. Στη γιορτή του σχολείου είπαν ποίημα γι’ αυτόν και ήρθαν όλοι
στο πάρτυ του.Αυτή θα είναι η νέα γενιά που θα μεγαλώσει και θα
ξέρει να αποδέχεται. Θα ξέρει ότι μπορούν να δουν στα μάτια αυτών των παιδιών, τον
καλύτερό τους φίλο. Κάποιον που ξέρει να αγαπά, να στηρίζει, να καταλαβαίνει,
να κάνει τα ίδια με αυτούς, απλώς πιο αργά.Δεν υπάρχουν όρια στο τι
μπορεί να κάνει ένα παιδί.
Μπορεί να μην είναι καλός στα μαθήματα, αλλά είναι στο
να καταλαβαίνει τα πιο βαθιά συναισθήματα. Και δεν σταματάω να ελπίζω ακόμα
περισσότερα. Θα μεγαλώσει, ίσως καταφέρει να σπουδάσει κάτι και ίσως
παντρευτεί. Μπορεί, μετά η επιλογή είναι δική του όπως την έχουμε όλοι…
Αφιερωμένη λοιπόν η σημερινή μέρα στον άνθρωπο που με έκανε να αγαπώ, να πιστεύω.. Στον άνθρωπο που με κάνει ευτυχισμένη
στις χειρότερες μέρες μου με ένα χαμόγελο. Στον άνθρωπο που θα με στηρίζει και
δεν θα σκεφτεί τίποτα κακό για κανέναν. Τον πιο αγνό και ευτυχισμένο άνθρωπο
που ξέρω... Τον άνθρωπο που θα με βοηθήσει να καταλάβω και τους άλλους... Να βλέπω
καθαρά... Να εκτιμάω τη κάθε μέρα.Τον άνθρωπο που με ενέπνευσε να ακολουθήσω
την ιατρική, και τελικά βρήκα αυτό που έψαχνα… Τον άνθρωπο που έφερε τον Θεό
κοντά μου… Αφιερωμένη στο μικρό μου Χριστό και σε όλους τους Χριστούς ανάμεσά
μας που αξίζουν… Στους περισσότερο ανθρώπους από όλους μας...
Ελπίζω να καταφέρεις να το διαβάσεις σύντομα μικρέ
μου…
💓💓
Follow us: https://www.instagram.com/_neonlights.com_/
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου