Γράφει η Βάλια Λάμπρου
Ένα πράγμα σιχαίνομαι στους ανθρώπους, την αχαριστία. Να
δίνεις όσα μπορείς και να παίρνεις πίσω το τίποτα. Ειρωνεία! Ενώ είσαι εκεί για
οτιδήποτε στο τέλος σε αδειάζουν. Και μαζί με εσένα αδειάζουν και τον ίδιο τους
τον εαυτό.
Δεν ξέρω γιατί πρέπει να λυπηθείς περισσότερο. Για τον εαυτό σου, που για ακόμη
μια φορά πέφτει έξω; Ή για το πώς καταλήγουν κάποιοι άνθρωποι;
Πολλοί άνθρωποι έρχονται στην ζωή σου, οι περισσότεροι
περαστικοί. Κάποιους όμως όταν τους χάνεις, κερδίζεις. Κερδίζεις αρχικά την
ησυχία σου, δεν έχεις πια να φοβάσαι για τίποτα, το καθημερινό άγχος σου
γίνεται παρελθόν και τη διάθεσή σου την ορίζεις ξανά εσύ και κανένας άλλος.
Γίνεται όμως πιο εύκολο να βγάλεις ανθρώπους από τη ζωή σου
όταν σε βοηθάνε και οι ίδιοι. Πάνε μήνες που έχεις να μιλήσεις αλλά
καταλαβαίνεις πόσο πολύ έχουν αλλάξει. Πόσο μάλλον αν έχεις περάσει μαζί τους
αρκετά. Ποτέ δεν σταματάς να τους νιώθεις ακόμα και αν πλέον διαφέρετε σε πολλά.
Ίσως επειδή πάντα τους σκεφτόσουν και τους ήθελες στη ζωή σου γι’αυτό που ήταν,
όχι γι’αυτό που έγιναν. Και όταν έρχεται η ώρα να τους τονίσεις πόσο έχουν
αλλάξει σου απαντάνε ότι απλά έμαθαν να σκέφτονται και τον εαυτό τους. Το
πρόβλημα είναι ότι έμαθαν να σκέφτονται μόνο αυτόν και αυτό αποδεικνύεται από
τους περισσότερους ανθρώπους που έχουν πλέον δίπλα τους. Ψυχροί, γεμάτοι κακία
και ζήλεια. Γεγονός απογοητευτικό αφού δεν περίμενες ποτέ να καταλήξουν σε αυτούς
που οι ίδιοι τους έκριναν για τα λάθη και την συμπεριφορά τους. Έτσι στο τέλος
βρίσκεσαι απέναντι σε κάποιον που ενώ τον ήξερες καλά, τώρα τον κοιτάς και
απορείς.
Και
εκεί που βρίσκεις επιτέλους την ηρεμία σου, τον βλέπεις τυχαία έξω. Προσπαθείς
να καταλάβεις αν νιώθεις ακόμη κάτι για αυτόν και η αλήθεια είναι ότι
παραξενεύεσαι που δεν νιώθεις το παραμικρό. Παράξενο γιατί ήταν ο άνθρωπος που
ενώ σε έκανε να νιώθεις όμορφα, τώρα σου είναι τελείως αδιάφορος.
Σου φαίνεται τόσο γελοίος και ξένος, επιβεβαιώνοντάς σου πως ενώ δεν
χόρταινες να τον βλέπεις, έστω και τυχαία, πλέον θες οπωσδήποτε να αποφύγεις κάθε
σας συνάντηση.
Έρχεται
το σημείο λοιπόν, έστω και αργά, που συνειδητοποιείς ότι αφιέρωσες πολύ
παραπάνω χρόνο απ’όσο έπρεπε. Σκέφτεσαι πόσους ανθρώπους παραμέλησες, φίλους ή
και κάτι παραπάνω, προσπαθώντας να δείξεις σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο πόσο έχει
αλλάξει. Άσκοπο και εγωιστικό ταυτόχρονα αφού προσπαθείς να αλλάξεις κάποιον
για να ταιριάζει με τα θέλω σου, ή μήπως όχι;
Δεν πειράζει, καλοδεχούμενα όλα στη ζωή αφού από αυτά θα πάμε
παρακάτω. Γι’αυτό μην απαξιώνεις όσα ζεις ή νιώθεις, όλα για κάποιο λόγο
γίνονται...
Follow us: https://www.instagram.com/_neonlights.com_/
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου